Bij ascites (‘waterbuik’) ontstaat er een ophoping van te veel vloeistoffen in de buik, beter gezegd het ‘peritoneum’. Hierdoor raakt de buik opgezwollen en uitgerekt. Kanker is voor 10% verantwoordelijk voor alle gevallen van ascites. Naast alvleesklierkanker wordt dit ook gezien bij mensen met borstkanker, eierstokkanker en maagkanker. Maar het meest komt het echter voor bij mensen met uitzaaiingen van alvleesklierkanker.
Mogelijke oorzaken ascites
Wanneer kanker uitzaait naar de buik kan het daar irritatie veroorzaken. Om iets te doen aan deze ontstekingsreactie produceert het peritoneum vocht, dat vast komt te zitten in de buik. Door meer vocht raakt de buik opgezwollen.- Bij uitzaaiingen naar de lever of de poortader die naar de lever toegaat, kan de bloeddruk stijgen binnen de lever. Hierdoor heeft de lever weer invloed op de circulatie waardoor er vocht ophoopt in de buik.
- Bij schade aan de lever, produceert deze minder eiwitten voor in het bloed. Hierdoor raakt de balans in het bloed zoek, en kan vloeistof ophopen in de verschillende weefsels, waaronder de buik.
- Bij blokkade van het lymfatische systeem kan overtollig vocht niet meer op een efficiënte manier worden afgevoerd. Daardoor ontstaat er vochtophoping in de buik.
Behandeling van ascites
De behandeling kan gericht zijn op de tumor. Bijvoorbeeld met chemotherapie of chirurgie is het mogelijk om een reductie te krijgen in de ophoping van vloeistof. Diuretica, ook wel plaspillen, zorgen ervoor dat de nieren meer water uitscheiden in de urine, waardoor de vloeistofophoping afneemt. Drainage: bij ernstige ascites is het mogelijk om de vloeistof te draineren om ongemakken te verhelpen. Een naald wordt dan ingebracht in de buikholte en langzaam wordt de overtollige vloeistof verwijderd. Deze ingreep vindt meestal in het ziekenhuis plaats. Sommige patiënten krijgen een catheter zodat de vloeistof continu gedraineerd kan worden.
